«Наша Среда online» — Карине Геворкян родилась в 1958 году в городе Ленинакан Армянской ССР (ныне Гюмри). В 1977 году окончила Ленинаканский педагогический техникум и в том же году поступила в театральную студию при Академическом драматическом театре имени А. Мравяна. В 1976 году была принята в молодёжную секцию городской организации Союза писателей Армении. В 1977 году приняла участие в Республиканском конкурсе чтецов Армении, где заняла первое место и получила звание лауреата. Стихотворения Карине Геворкян публиковались в 1990-е годы в Ленинаканской газете «Банвор» («Рабочий») и в республиканской газете «Авангард», а также звучали в молодёжных программах республиканского радио.
С 1992 года она проживает в городе Калининграде Российской Федерации.
В 2002 году основала танцевальный ансамбль «Армения». 2010 г. ансамблю «Армения» присвоено почетное звание «Народный коллектив любительского танцевального искусства», и он является лауреатом многих международных и федеральных фестивалей.
В 2017 году Карине Геворкян была награждена медалью «Комитас» Министерства диаспоры Республики Армения и юбилейной медалью Союза армян России.
Её первый сборник стихов «Многоточие…» был издан в Калининграде в 2021 году.

ՔՈ ՍԻՐՈՎ․․․

Քո սիրով ես սերը հասկացա,
քո սիրով օրս իմաստավորվեց,
քո սիրով դարձավ կյանքս գունավոր
ու սպասում դարձավ
հանդիպման տենչով։
Քո սիրով կյանքը խորը հասկացա,
լռեցին բոլոր ախերը հոգուս,
սրտիս մեջ միայն դու ու ես եղանք,
ես անտեսեցի և՛ ցավ, և՛ բողոք։
Քո սիրով, սե՛ր իմ․ ես սերն հասկացա,
հասկացա օրվա իմաստն արևոտ,
հասկացա ինչու՞ ու ի՞նչ պակասով
խավար էին եղել օրերս բոլոր։
Ու՞ր էիր, երբ քո ներկայով
դու պիտի կյանքի վերադարձնեիր
խավարը հոգուս,
ապրելու համար կռիվ պիտի տայի
ու սիրո համա աղոթքներ Աստծուն։
Ու՞ր էիր, սե՛ր իմ, ու՞ր էիր մինչ հիմա,
ինչու՞ ուշացար․․․

С ТВОЕЙ ЛЮБОВЬЮ…

Перевод Армена Ванунца

С твоей любовью я поняла любовь,
Твоя любовь наполнила смыслом мой день,
Твоя любовь окрасила жизнь мою
И превратилась в ожидание
С жаждой встречи.
Твоя любовь научила глубже понять жизнь,
Угасли все стоны моей души,
В сердце остались лишь ты и я,
Я забыла и боль, и обиды.
Твоя любовь, мой любимый, дала мне понять,
Понять смысл дня под солнечным светом,
Понять, почему и чего мне не хватало,
Когда все мои дни были темны.
Где ты был, когда своим присутствием
Ты мог вернуть меня к жизни,
Рассеять тьму в моей душе?
Я бы боролась за право жить
И молилась Богу о любви.
Где ты был, мой любимый,
где ты был до сих пор?
Почему ты опоздал?..

ԶՈՒՐ ԵՍ ՓՆՏՐՈՒՄ

Նորից թե գաս,
դու կյանք կգաս ի՛մ անունով,
ի՛մ աչքերի գույնը պահած աչքերիդ մեջ,
ի՛մ մազերի բույրը շնչիդ,
ի՛մ շուրթերի քաղցրահամով։
Ձայնս՝ մեղմ ու սիրուն, ունկերիդ մեջ,
ինձ կփնտրես ձայների մեջ ու աղմուկի,
ինձ կփնտրես
ամեն քայլող կնոջ ճախրանքի մեջ
ու նազանքի․
ինձ համար ես եկել,
ի՛մ անունով,
ինձ գտնելու, հանդիպելու հույսով։
Իսկ ես, հոգի՛ս, գուցե լինեմ նոր անունով,
մի նոր տեսքով,
մեկուրիշի անսեր գրկում,
հեռո՜ւ-հեռվում, ուրիշ դարում․
ինձ, սիրելիս
քո՛ դարի մեջ զուր ես փնտրում։

НАПРАСНО ИЩЕШЬ

Перевод Армена Ванунца

Если снова придёшь,
ты явишься с моим именем,
с моим цветом глаз в своих глазах,
с ароматом моих волос в своём дыхании,
с нежностью вкуса моих губ.
Мой голос – мягкий,
ласковый – звучит в твоих ушах.
Ты будешь искать меня
в шуме голосов, в пении ветра,
в лёгком полёте шага каждой женщины,
в её изяществе.
Ты пришёл ради меня,
с моим именем,
с надеждой найти, встретить меня.
Но, душа моя,
возможно, я уже с другим именем,
в другом облике,
в чужих объятиях без любви,
в далёких краях, в другом веке.
Меня, любимый,
ты зря ищешь в своём времени.

ԱՅՆՏԵՂ ՉԿԱՄ

Մի պոկիր իզուր թերթիկը երիցուկի,
թող չլացի ցավից,
մի հարցրու նրան իզուր ,
սիրո՞ւմ է, թե՞ չէ,
այնտեղ,
իմ ուշացած,
ես էլ չկամ,
այնտեղ, թերթիկներից մեկը
վաղո՜ւց - վաղուց մեկ ուրիշն է պոկել
սիրո իմ անունով։

ТАМ МЕНЯ НЕТ

Перевод Армена Ванунца

Не рви зря лепесток ромашки,
пусть не плачет от боли,
не спрашивай её напрасно,
любит или нет,
там,
в моей запоздалости,
меня уже нет,
там, один из лепестков
давным-давно сорван другим
с именем моей любви.

ՄԻ ՕՐ ԵՍ ԿԳԱՄ

Դու ինձ չես սպասի,
բայց մի օր կգամ
ինձանով կանեմ օրերդ բոլոր,
գիշեր ու ցերեկ դու չես տարբերի,
արև ու լուսին դու կմոռանաս:
Դու կմոռանաս քամի ու անձրև,
ինձ պես փոթորիկ դուռդ կբացի,
ու ես կդառնամ իմաստն ապրելուդ,
խաղաղությունը հոգուդ ու սրտիդ:
Գրքիդ էջերի ամեն տողի մեջ,
ամեն մտքի մեջ
դու ինձ կկարդաս,
քո գրչի ծայրը թղթին հպելիս
քեզանից անկախ,
նորից իմ անվան շուրջ կպտտվի
գրերդ բոլոր:
Ես մի օր կգամ
ու քո սենյակի սառը պատերին
արև կսփռեմ,
քո խավարի մեջ ես լույս կվառեմ,
մենք՝ երկու խելառ,
կհարստանանք
սիրո խոսքերի ու խոստումների
առատությունից:
Դու ինձ չես սպասի,
բայց մի օր կգամ
ու քո զարմանքին
հավատ կբերեմ
ու ապրելու հույս:
Դուռդ բաց պահիր,
մի օր ես կգամ:

Я ОДНАЖДЫ ПРИДУ

Перевод Нины Габриэлян

Ты меня ждать не будешь,
но я однажды приду
и присвою все твои дни,
и ты отличить не сможешь
полночь от полдня,
забудешь луну и солнце,
ветер и снег,
ведь я ворвусь в твою дверь,
как ураган,
стану смыслом жизни твоей,
средоточьем души и сердца.

В каждой строчке книги твоей,
в мысли каждой
ты будешь читать меня.
Когда прикоснёшься
пером к бумаге,
то независимо от тебя,
все станет вращаться вокруг
имени моего.

Все твои письма будут
лишь обо мне.
Я однажды приду,
и по холодным стенам
квартиры твоей
солнечный свет расплещу,
озарю твою темноту.
И мы с тобой, два сумасшедших,
разбогатеем словами любви,
изобилием клятв.

Ты меня ждать не будешь.
но я однажды приду
и принесу тебе веру,
надежду жизни.
Только двери держи открытыми,
я однажды приду…

ԱՐԴԵՆ ՉԵՄ ՀԻՇՈՒՄ

Մենք հանդիպեցինք,
անձրև էր, գուցե,
կամ ձյուն էր մաղում․
չեմ հիշում արդեն։
Իմ թարթիչները,
որ ծանրացել էին
պաղ օդի թացից,
քեզանից թաքուն,
մի քիչ ամոթխած,
բացվում էին կամաց,
որ գողանայի հայացքը քո տաք,
տեսնեի փայլը սիրո աչքերի։
Անձրև՞ էր, թե՞ ձյուն՝
ես էլ չեմ էլ հիշում,
այնտեղ, այդ պահին
համրացավ ասես մեր ժամանակը,
համրացավ օդը,
երբ իմ պաղ այտին
քո տաք մատների շոյանքն զգացի․․․․
գուցե և ձյուն էր,
գուցե և անձրև․
արդեն․․․
չեմ հիշում։

Я УЖЕ НЕ ПОМНЮ

Перевод Нины Габриэлян

Мы встретились,
кажется, дождь моросил
или, быть может, шёл снег,
нет, я уже не помню.
Ресницы мои, отягчённые влагой
холодного воздуха,
застенчиво, медленно приоткрылись,
чтобы тайком украсть
горячий твой взгляд,
сиянье любви в глазах.
Я уже не помню,
дождь моросил или же падал снег.
Время остановилось,
воздух отяжелел,
когда у себя на холодной щеке
я ощутила ласку
тёплой твоей руки…
Может быть, это был снег,
может быть, это был дождь…
нет, я уже не помню.

ՍԵՐ ՉԽՈՍՏԱՑԱ

Մեղավորի պես ասում եմ՝ ների՜ր,
ների՛ր, որ ես քեզ սեր չխոստացա,
և օդում մնաց ու քո շուրթերին
բառերը սիրո:
Ուրվական դարձա քո երազներում,
անտես մի պատրանք ու ստվեր հույսի:
Քո երգերի մեջ մեղեդի դարձա,
ու սիրո բառեր,
բայց ես լռեցի, ձայնակից չեղա
քո երգին սիրո:
Դու ինձ սնեցիր մեղրածոր խոսքով,
ես քեզ դառնության պտուղներ տվի
ու ծով լռություն,
ներիր, որ ես քեզ սեր չխոստացա…
Սիրո խոսքերս դանդաղ ու հուշիկ
ես ծրարեցի, հանձնեցի քամուն
ու անհույս սիրո ճամփան փակեցի,
որ… բախտիդ տերը ուրիշը դառնա:
Ներիր, որ ես քեզ սեր չխոստացա:

Я НЕ ОБЕЩАЛА ЛЮБВИ

Перевод Нины Габриэлян

Грешная я… прости,
что любви тебе не обещала,
что в воздухе, безответно,
повисли твои признанья.
Стала я призраком в грёзах твоих,
незримой иллюзией,
тенью твоих надежд.
В песнях твоих
я была мелодией главной,
словами твоей любви.
Но не подпевала я песне твоей,
не откликалась, молчала…
Ты дарил мне слова медовые,
а я тебе горечь дарила.
Прости, что любви тебе не обещала…
Медленно и спокойно
все слова твои и признанья
я в конверт положила,
а конверт подарила ветру…
Так я тебе закрыла путь
к безответной любви,
чтобы другая стала владыкой
судьбы твоей.

ԻՆՁ ԳՐԿԻՐ ԱՄՈՒՐ

Գրկի՛ր ինձ, սե՛ր իմ,
գրկի՛ր ինձ ամուր.
չէ՞որ գրկիդ մեջ
հավերժանում է կյանք ու ժամանակ,
էլ չի ընդվզում վախը կրծքիս տակ,
բայց… խաթարվում է շնչառությունս,
նաև աչքերս են դատարկվում ասես
ամբողջ աշխարհից,
որ մենակ լինեմ, որ մնամ մենակ
գրկիդ ամրոցում:
Դու սիրո առաջ թևերդ ես բացում,
մի թևդ չտա՛ս իմ բաց ուսերին,
իսկ մյուս թևով՝ կանչես ուրիշին.
արդար չի՛ լինի:
Գրկի՛ր ինձ, սե՛ր իմ,
քոնը լինելու քո՛ իրավունքով,
գրկիր ինձ ամուր,
թող քո շուրթերը հպվեն այտերիս,
քո տաք մատները վարսերս խառնեն,
երգուն բառերդ ականջս շոյեն
ու ես հավատամ, որ քոնն եմ միայն:
Ստրկանում է սերս գրկիդ մեջ,
և իմ փափկասուն մատների կապով՝
կապում եմ ամուր և՛ քեզ, նաև ինձ՝
մի մեծ հանգույցով,
ու կնիքվում եմ քո՛ պարանոցին:
Գրկի՛ր ինձ, սե՛ր իմ,
գրկի՛ր ինձ ամուր,
մի ձեռքով երբեք սերը չեն պահում,
գրկիր ինձ ամուր, երկու ձեռքերով:

ОБНИМИ МЕНЯ КРЕПКО

Перевод Нины Габриэлян

Когда ты открываешься в любви,
пусть руки твои будут могучей цитаделью,
чтобы любовь могла войти в твои объятья,
чтоб жить в них захотела –
без слов, без колебаний.
Когда ты открываешься в любви,
нельзя одной рукой кого-то обнимать,
другой рукой манить кого-нибудь другого.
Ведь это же нечестно!
Любовь всегда хранят обеими руками –
надёжно, крепко, вечно,
к губам поближе и к сердцебиенью!
Она в твоих руках тогда рабыней станет,
сама покорно волосы распустит,
отдастся всею сутью, всей душой!
Руками твою шею обовьёт –
пушистыми и нежными руками,
себя с тобою свяжет
в один прочнейший узел!
Перед большой любовью
объятья раскрывают обеими руками:
одной рукой любовь не обнимают,
одной рукой любовь не берегут.
Так обними меня обеими руками!

ՈՐՏԵՂ ԵՍ ՉԿԱՄ

Որտեղ ես չկամ, դատարկ ես ինքդ,
ինքդ խոսում ես մերկ լռության հետ,
ու լռությունը քեզ չի նկատում,
խոսում քո շնչած անգույն օդի հետ,
որտեղ այդպես էլ
չի գունավորվում ասած ոչ մի բառ:
Որտեղ ես չկամ,
դատարկ է այնտեղ շքեղությունը
քո սրտի համար ու քո աչքերի,
կանայք չե՛ն լցնում մենակությունդ,
չե՛ն գերում սիրտդ իրենց շպարով,
իրենց շոյանքով նրանք մնում են
դատարկ ու անտես,
ո՛չ կիրք, ո՛չ հմայք:
Որտեղ ես չկամ, գիտե՛մ, լա՛վ գիտեմ,
դու մոլորված ես քո մենության մեջ,
այն խաչմերուկում,
որտեղ մեր սերն է մոլորվել մի օր:
Որտեղ ես չկամ,
քո՛ չլինելն էլ դառնում է… արդար:

ГДЕ МЕНЯ НЕТ

Перевод Нины Габриэлян

Где меня нет, там ты пуст,
Беседуешь с голым молчаньем,
С прозрачным, бесцветным воздухом,
Где меня нет,
Там и роскошь пуста,
Для сердца и глаз твоих,
Женщины не заполнят твою пустоту
ни макияжем своим, ни лаской,
не смогут в сердце твоё войти,
не смогут его покорить,
Они для тебя останутся просто людьми,
ни страсти, ни обаянья,
Я знаю, отлично знаю,
где меня нет,
там одиноко
ты блуждаешь на том перекрёстке,
где когда-то любовь твоя заблудилась,
где меня нет, там даже
небытие твоё
становится справедливым…